woensdag 25 mei 2011

Drukke weekenden in het vooruitzicht

De komende drie weekenden wordt het druk, zowel met slotracen als met 1 op 1 racen.
Zaterdag 28 mei HvK race in Brühl, Duitsland, samen met Edje en Lars
Zondag 29, wederom met Edje en Lars, naar Spa-Francochamps voor de Spa-Francochamps Classic.
Zaterdag 4 juni, de 12 uurs race in Moers, Duitsland. Samen met Edje, Lars en Maurice vormen we het team "Just for Fun". De naam maakt duidelijk wat ons doel is.
Zaterdag 11 juni, de Silver Dragon 500, op de baan van Arjan, wederom met Edje, Lars en waarschijnlijk ook Maurice en Jimmy
Zondag 12 juni, de Spa Summer Classic op Spa-Francochamps

Daarna: even rust!!!!

dinsdag 17 mei 2011

Laatste race op E&L raceway......

... voor dit seizoen tenminste. Na de vakantie gaat Edje door met dit concept en ik denk dat we er allemaal weer bij zijn.

Deze keer was het weer Slot-it Group C en GT's, onder de noemer "spring classic".
30 ronden per race, 15 per spoor, dus halverwege wisselen van spoor. Iedereen reed 2 maal tegen elkaar, 1 maal voor en 1 maal na de pauze. Edje en Lars kwamen met de Jaguar XJ9, die van Edje was op de spoiler al voorzien van de mededeling dat hij baankampioen was, want hij was niet meer in te halen. Maurice reed met de Audi R8C, de voormalige "koud rennen" 12 uurs auto van 2009 (waarmee oa hij en Edje 2e werden), Jimmy had zijn zelf beschilderde "Camel" Sauber C9 meegenomen, Arjan zijn "Loctite" Mclaren F1 en ik mijn roze porsche 956.

De puntentelling was weer als volgt. 50 punten voor winst, 30 punten voor de tweede plaats en wederom 1 punt aftrek per uitvlieger. Jimmy dacht dat het uitvliegen een bonuspunt opleverde want hij presteerde het om in verschillende race wel 7 keer uit te vliegen.

Niet alle races waren even spannend. Edje spaarde in de race tegen Maurice, Arjan, Jimmy en mij zijn banden om in de confrontatie met Lars nog voldoende grip te hebben. Lars liet zich wel verleiden tot een aanslag op zijn banden door tegen iedereen volop te rijden.
De eerste confrontatie tussen Maurice en mij eindigde in winst voor Maurice, de tweede had ik kunnen winnen, maar vlak voor het einde kostte een uitvlieger me de overwinning en was Maurice zeker van de derde plaats. Ik besloot om in de races tegen Edje en Lars (kon ik toch niet winnen) ook om mijn banden te sparen, zodat ik maximaal kon presteren tegen Arjan en Jimmy. Dit lukte en ik won van beide daarmee de vierde plaats veilig gesteld.

Voor plaats 1 ging het uiteraard weer tussen vader en zoon, en Edje haalde de maximale score en werd dus eerste.

De einduitslag:

Edje 500
Lars 457
Maurice 413
Paul 371
Arjan 317
Jimmy 216

Uiteraard was er weer voor iedereen een oorkonde



Aan het eind van het seizoen had Edje ook een totaalklassement opgemaakt. In dit klassement ben ik derde geëindigd (mede door het feit dat ik iedere race erbij was). Voor de eerste drie was ook hier een oorkonde. Bovendien kreeg de eerste gastrijder in het klassement (ik dus) en de laatste (Maurice) een prijsje in de vorm van een setje Ortmann bandjes 51A. Daar waren we beide wel blij mee



De uiteindelijke stand in het baankampioenschap ziet er zo uit:

Naam Meetings Gemiddeld Punten
Edwin Clout 8 24,75 198
Lars Clout 8 23 184
Paul van Nuil 8 20,375 163
Arjan Biekens 6 19,33333333 116
Jimmy Brouns 5 19,2 96
Maurice Fliesher 4 21 84


Edje en Lars, hartstikke bedankt voor de gastvrijheid en het leuke seizoen. Jolanda bedankt voor het sponseren van het eten dit keer. Maurice, Jimmy en Arjan ook hartstikke bedankt voor de leuke races.

Zoals gezegd, een volgend seizoen is gepland en ik zal er zeker bij zijn. Ook dat ene idee zie ik wel zitten. Wat dat is....? Daarover later meer!!!!!

zondag 8 mei 2011

"Vol verwachting klopt ons hart........"

Met deze zin uit een bekend sinterklaasliedje in mijn hoofd reed ik richting Voorhout. De Tomtom bracht me tot voor het juiste huizenblok aan de Bleihof. Ik had echter Marcs adres als favoriet onder de naam "Marc Stouten" opgeslagen, dus ik wist het huisnuimmer niet meer. Gelukkig zag Marc me besluiteloos voor de huizen langs lopen en kwam hij naar buiten. Eenmaal binnen verbaasde ik me over het feit van een kelder onder een recente woning. Al gauw bleek dat deze zelf was aangelegd. Niet alleen voor Marcs baan, ook voor zijn vrouw is er een ruimte voor een schoonheidssalon, slimme zet!!!
Onder genot van een kop koffie werd er nader kennis gemaakt en na wat gebabbel over slotracen en bloggen etc was het tijd om naar beneden te gaan.

Heb je na het zien van foto's van deze baan al iets van "wow", als je de baan in het echt zien dan is het "WOW, WOW, WOW".



Let vooral ook op de door een vriend van Marc gemaakte muurschildering die naadloos aansluit op de baan.

Alleen met het kijken naar de baan met al zijn details kun je al een uur zoet zijn, en dan nog heb je niet alles gezien. Marc genoot zichtbaar (en terecht) van mijn bewonderende blikken en uitroepen. Alles (behalve figuren, een paar bomen en wat voertuigen) heeft hij zelf gemaakt en hoe. Bijvoorbeeld de vlaggemasten. Zou bijna iedereen gewoon wat papieren vlaggetjes rond een satestokje plakken, Marc dus niet. De satestokjes zijn halverwege voorzien van een dwarshoutje en bovenaan van een oogje van metaaldraad. Daartussen is een draadje gespannen en hieraan hangt de vlag. Daardoor kan de vlag vrij bewegen, waardoor de vlag wappert als je voor wat "wind" zorgt door te blazen. Andere details zijn o.a de "bloemen" langs de kant en in de bloembakken aan de balkons, het zelfgemaakte prikkeldraad, het riet langs het water, gemaakt van de haren van een verfborstel, enz. enz. Er zijn bijna geen woorden voor te vinden om dit te beschrijven.
Rechts vooraan het zelfgemaakte prikkeldraad

Maar niet alleen de scenery, ook de layout van de baan is geweldig en heel fijn om te rijden. Mijn favoriete punt is ongetwijfeld de drie krappe hairpins aan de linkerkant van de baan.

Na het maken van wat foto's werd het tijd om wat auto's op de baan te zetten.


De Corvette Grandsport en de Shelby Cobra van Revell, hadden totaal geen grip. Dit lag waarschijnlijk aan het feit dat hier de motor voorin ligt en de auto's achterin geen gewicht hebben, kan waarschijnlijk wel opgelost worden met wat lood. Ook de Ford Fairlane van Revell was geen succes. De Lola T-70 MKII had wel voldoende grip, echter deze bleek wat licht aan de voorkant. Daardoor vloog de auto geregeld uit de baan, met name daar waar wat dipjes en heuveltjes in de baan zitten. Vooral voor de hairpins boorde hij zich geregeld onder de vangrail.

Met wat lood voorin kon dit wel eens een fijn rijdende auto worden

De Chevrolet Camaro en Ford Mustang van Scalextric reden ook best goed.
Toptijden heb ik niet echt gereden met mijn auto's, maar toen ik even met Marcs Mosler reed haalde ik toch een tijd van 9,36 seconden. Niet slecht, met een vreemde auto en een vreemde regelaar (Marcs Slot-it, want mijn ACD pro haperde af en toe).


Zie hier de bloemen in de bloembakken


Oeps, te snel gereden!!!!


"Time flies, when you're having fun", dus rond kwart voor twaalf was het tijd om op te stappen. Per slot van rekening moest Marc de volgende dag werken en ik moest nog ca 40 minuten rijden naar het vakantie huisje. Wat mij betreft had het nog wel langer mogen duren, maar ik heb in ieder geval genoten.

Marc, hartstikke bedankt voor de gastvrijheid, helaas kan ik je niet uitnodigen om bij mij eens te komen rijden, omdat ik geen vaste racebaan heb, maar kom inderdaad eens langs in Swalmen.

Tegen andere slotraceliefhebbers zou ik zeggen: ga eens kijken en rijden bij Marc, je bent zeker van harte welkom en de baan is echt geweldig. Voor meer foto's zie de blogs van Marc (het souterrain) zelf, HenkG (TwentTrack) , PorscheHarry en Steffer (Slot On The Attic).


PS

Uiteraard kon ik niet achterblijven tov mijn Twentse collega's (HenkG en PorscheHarry) en had ik voor Marc een kistje met "Limburgse specialiteiten meegenomen.