zondag 20 april 2014

Geslaagde Thunder in the Loft Classic 1

De eerste Thunder in the Loft classic zit er op. We waren in het totaal met zijn vieren: Edje, Lars, Geert en ik. Alhoewel het niet allemaal perfect was, denk ik dat het een geslaagde middag was. We hebben in ieder geval weer een hoop lol gehad en dat was de bedoeling. Begonnen werd met koffie en typisch Amerikaanse koekjes nl chocolate chip cookies en brownies.
Was de vraag nog gaan we met Nascars, Canams of Transams rijden, het antwoord was: met alledrie
Voor de Nascars had ik gekozen voor Revell nl de 1967 Ford Fairlane (nr 17) van David Pearson en de 1967 Dodge Charger (nr 12) van Leeroy Yarbrough.


Voor de Canams de Slot-it Chaparral 2E van Jim Hall en de McLaren M8D van Dan Gurney.


Voor de Transams de Mercury Cougar van Dan Gurney en de Chevrolet Camaro van Dick Brown.


Omdat door PC problemen ik het Ultimate racer programma voor de telling niet aan het lopen kreeg, dan maar gekozen voor de eenvoudige mechanische rondeteller (ingebouwd in een baanstuk). Dit betekende dat er niet zoals bij Edje halverwege een heat van baan gewisseld kon worden. Daarom besloten om in iedere klasse iedereen tegen iedereen te laten rijden, om dit na de pauze te herhalen maar dan natuurlijk met de andere auto. Dit betekende ook dat er per klasse 12 races waren en dat keer 3 is 36, en dat iedereen 18 races in het totaal reed.
Ik zal jullie niet vermoeien met het beschrijven van alle race en de resultaten, dan wordt het ook onleesbaar. Feit is dat de auto's heel verschillende reageerden, maar ja iedereen had hier last van. Er waren nogal wat uitvliegers voor iedereen, maar Lars wist het beste met de "out of the box" auto's te rijden. Edje had hier wat meer moeite mee, Geert reed heel sterk en ik had gewoon mijn dag niet. Sommige auto's waren na 2 ronden alweer de grip kwijt, andere leken af en toe stroomprobleempjes te hebben. Maar ja zoals gezegd iedereen kreeg hier mee te maken. Uiteindelijk kwam Lars als winnaar uit de bus. Ik zelf eindigde als laatste (en dat op je eigen baan) maar dat mocht de pret niet drukken.

De uitslag:

1. Lars 817 punten
2. Edje 719 punten
3. Geert 668 punten
4. Paul 634 punten

Punten telling was weer volgens het gekende recept.

Na de races hebben we nog even wat getest met Slot-it Group C auto's en met NSR GT3's. Met de laatste reden Edje en Lars een 4.3, ik kwam op 4.4 maar inmiddels heb ik een 4.2 geklokt. De Slot-its waren ook tailhappy, maar de NSR's bewijzen maar weer eens een veel belovende klasse voor volgend jaar te worden. Voor beide klasses zal de 180 graden R3 kombocht wel vervangen worden door een vlakke bocht.

Oh ja, in de pauze natuurlijk een echt Amerikaanse versnapering: een broodje hamburger, die door mijn beide dochters bereid waren. Dank jullie wel meiden voor de hulp.

Een geslaagde middag dus, die denk ik wel voor herhaling vatbaar is. Edje, Lars en Geert, bedankt dat jullie geweest zijn.

donderdag 17 april 2014

Thunder in the Loft Classic

Zaterdag 19-4-2014 is het zover. De 1e "Thunder in the Loft Classic". Dit is een vervolg op de "Thunder in the Loft" races die bij Edje zijn verreden (en waar na 10 afleveringen een einde aan is gekomen), maar dan met Classics. Dit kan zijn met klassieke Nascars (Carrera of Revell/Monogram), Canams (Revell/Monogram of Slot-it) of Transams (Scalextric). Welke auto's gaan worden is nog een verrassing. Feit is wel dat de dag een Amerikaans tintje gaat krijgen.

Inmiddels zijn de auto's "geprepareerd" voor zover in mijn mogelijkheden ligt en is de baan ook in orde. Het zal niet allemaal top zijn, maar het is dus ook puur een fun race-event waarbij plezier voorop staat en het resultaat maar bijzaak is. Wat voor iedereen even wennen zal zijn is de breedte van de baan, want Scalextric is toch een stuk smaller dan Carerra waar we bij Edje en Lars op racen.

Uiteraard volgt er nog een uitgebreid verslag op dit blog.

vrijdag 4 april 2014

3e Souterraincup

Zondag 30 maart was het zover: de 3e Souterraincup en voor mij ook de 3e keer dat ik deel nam. Edje ging weer mee en ook Lars kon dit keer voor de 1e keer mee. Vroeg opstaan dus om rond 6.45 bij Edje en Lars te zijn. Geen sneeuw dit keer itt vorig jaar en na een voorspoedige reis kwamen we in Voorhout aan. Meteen naar beneden om de nieuwe baan te bekijken. De layout was volledig anders, alleen de drievoudige hairpin (die zich vernauwt en omhoog loopt) was gehandhaafd. Dit oa op mijn verzoek nadat Marc via zijn blog de mening had gevraagd over verschillende layouts. Verschil met vorig versies is dat je nu echt dwars door het dorpje rijdt. Leuk detail is het dorpsplein met het mariabeeld in het midden. 2 sporen (die naar elkaar toelopen dus geen ruimte voor inhalen bieden op die plek) schieten links langs het beeld door, het derde spoor rechts van het beeld.



Verder barst de baan weer van de details. De ijscoman is er een van "living on the edge", want hij heeft zich wederom opgesteld in de hairpin, waar hij vorig jaar bijna door JW werd getorpedeerd.




Het deelnemers veld

Maar goed, tijd om te rijden. De oranje/gele bandje van Marc B worden op de auto gezet en vervolgens de baan verkennen. Ik krijg alleen gelegenheid om op het blauwe spoor te testen, maar ben tevreden met de auto. Ondertussen wordt er boven weer genoten van de meegebrachte vlaaien (inmiddels ook al een traditie te noemen). Dan is het tijd om met de races te beginnen. Het aanvankelijke idee om de indeling te maken op basis van door de deelnemers zelf genoteerde snelste ronde komt te vervallen. Ten eerste omdat bijna niemand een tijd noteert en ten tweede, op welk spoor moet je dan rijden? Beter was geweest om iedereen 1 minuut te laten rijden op 1 bepaald spoor. Marc en Marc besluiten om de "streekgenoten" tegen elkaar te laten rijden. Dat betekent dus dat Edje, Lars en ik tegen elkaar moeten, eigenlijk ook wel jammer, want we rijden als zo vaak tegen elkaar. We mogen ook direct beginnen, en ik mag op het rode spoor beginnen. Naar een paar rondes gaat het mis. Na een uitvlieger blijkt het oogje waar het sleperschoentje in zit te zijn afgebroken. Hoe kan dat nu? Ik rijd toch al een tijdje met deze auto? Later blijkt dat meerdere mensen problemen hebben met het rode spoor. Er is een plaats waar de overgang tussen twee platen niet vlak is. JW's 908 raakt hier geregeld met het chassis de baan. Waarschijnlijk is mijn auto een paar keer met het sleperschoentje hier tegen aan gestoten, en de krachten hebben er voor gezorgd dat de zwakste plek kapot gaat: het oogje. Maar goed, ik kan een auto van Marc lenen, een witte Porsche 917 waar ook Adriaan mee rijdt. Uiteindelijk kom ik op 101,8 rondes, Lars op 106,8 en Edje wint met 107,1 rondes.


Het dorpje

De tweede heat wordt ingedeeld op alfabetische volgorde en betekent dat ik uit kom tegen Timon en Willem. Inmiddels rijden Adriaan en ik, op aanraden van Marc, met zijn Gulf Porsche 917 die een stuk beter rijdt dan de witte. Dat is duidelijk te merken en ik win de heat dan ook met 110,4 rondes, Willem eindigt op 99,8 rondes en Timon op 98,7 rondes.



De derde heat wordt ingedeeld op basis van de stand op dat moment. Begonnen wordt met de laatste drie in de stand en de drie hoogst geklasseerden rijden het laatst. Toeval wil dat Edje, Lars en ik op de 4e, 5e en 6e plaats (weet niet of het in deze volgorde is?) staan en we dus weer tegen elkaar uitkomen. Dit maal weet ik de heat te winnen met 106,5 rondes, Lars komt op 105 rondes en Edje op 104,9 rondes.
Gedurende al deze races kon iedereen boven genieten van koffie, frisdranken, vlaai en was er ook tijd voor de lunch die bestond uit tomatensoep en broodjes shoarma. Omdat Adriaan na zijn laatste heat al naar huis moest werd een korte pauze ingelast om een cadeau aan te bieden aan Marc. Dit keer was het een Alfa 33T12 van SRC, en Marc was er duidelijk weer mee in zijn nopjes.
De laatste race ging tussen Bas en de beide Marcen. Marc B wint de race met 115,3 rondes, maar Bas weet met 113,2 rondes zijn voorsprong in het klassement te behouden en schrijft de eindoverwinning op zijn naam. Uiteraard heeft Marc weer een kleine trofee voor de plaatsen 1 t/m 3 dit keer in de vorm van een fiat 500 model in de schaal 1/87.


De uitslag

Voor ons is het dan weer tijd om te vertrekken met nog een flinke reis voor de boeg. Onderweg wordt nog een voedzame maaltijd bij de McDrek genuttigd.
Rest me nog om de familie Stouten wederom te bedanken voor de gastvrijheid en de goede verzorging en alle anderen voor de gezellige dag.