Duitse invasie

Zaterdag 16 juli was het zover: Het HvK-circus landde in Swalmen bij RBC Euroslotracing. Wat de HvK inhoudt kun je al lezen in eerdere verslagen. Er was deze race plaats voor 36 man, maar er hadden zich meer mensen ingeschreven zodat er een reserve lijst was. Uiteindelijk waren er 33 mensen aanwezig, waaronder 3 leden van Euroslotracing nl Ton, Maurice en ik. Edje en Lars konden helaas niet meedoen.

Vrijdagavond 15 juli was er de gelegenheid tot trainen en een zestal Duitse gasten maakte gebruik van deze mogelijkheid evenals Ton, Maurice en ik. Hier bleek dat er tijden van 8,6 en 8,7 gereden werd door de Duitsers, dus dat beloofde wat voor "raceday".

Zaterdag morgen vanaf 9 uur was het al een drukte van belang. Er was voldoende tijd voor de overige deelnemers om nog te trainen en afstellingen te testen, waar dan ook volop gebruik van werd gemaakt. Maurice en ik hebben op alle sporen de auto nog eens getest, en besloten dat we tevreden waren, waarna we de auto's inleverden voor de technische keuring. Bij deze keuring worden alle zelfbeschilderde auto's (sommige mensen maken voor iedere race een nieuwe) gefotografeerd, want deze dingen mee naar de "Best of Show"-award. Iedereen krijgt een stembiljet om op zijn favorite auto te stemmen.

Rond 12.00 was het dan tijd voor de kwalificatie. Deze bestond uit 3 ronden op spoor 3, waarbij de snelste ronde dus telde.
Ton zette een tweede tijd neer met 8,711 seconden, Maurice een zevende tijd met 9,114 seconden en ik een dertiende tijd met 9,213 seconden. Dit betekende dat we alle drie in een andere groep startten.

In totaal zijn er 6 heats verreden, 3 maal 5 man en 3 maal 6 man.
In de eerste heat bleek al dat er enkele mensen hun kwalificatie (al dan niet bewust) verknoeid hadden, want de winnaar van de 1e heat (Ingo) reed 189 ronden, en bleef hiermee t/m heat 4 op kop staan.

In heat 4 was het mijn beurt. Ik moest starten op spoor 1. Ik ging ervan uit dat, gezien de kwalificatietijden van mijn tegenstanders, het een moeilijke race zou worden. Maar het thuisvoordeel bleek wel zijn effect te hebben, de mannen hadden wel goede kwalificaties gereden, maar de moeilijkere sporen 5 en 6 gaven toch velen problemen.
Net als Vettel (wat toevallig, een Duitser!) ging ik als eerste de 1e bocht in, en deze positie gaf ik niet meer uit handen. Na 5 a 6 ronden had ik 1 of 2 mannen al gedubbeld en na twee stints had ik al zeker 2 ronden voorsprong op mijn naaste concurrent. Dit voor mij ongekende gevoel bracht een zekere euforie met zich mee, zeker ook door de complimenten van Maurice, Ton en wedstrijdleider BoB. Zaak was het nu hierdoor geen fouten te gaan maken, zeker met nu spoor 5 en 6 voor de kiezen. Op spoor 5 liep het prima, spoor 6 was een kwestie van overleven en geen uitvliegers. Helaas noteerde ik hier mijn eerste uitvlieger en aan het einde van deze stint was mijn naaste concurrent tot op driekwart ronde genaderd. Gelukkig moest hij daarna naar spoor 5 en 6, terwijl ik spoor 4 en 2 nog kreeg. Hij bleek het moeilijk te hebben op beide sporen en had verschillende uitvliegers, waardoor ik kon uitlopen. Tijdens de laatste stint bleek zelfs dat iemand anders inmiddels de tweede plaats had overgenomen, maar dat had ik niet gemerkt omdat ik te gefocust op die ene persoon was. Uiteindelijk wist ik de heat toch te winnen met 189 ronden, echter een fractie langzamer dan Ingo. Dit betekende een voorlopig 2e plaats en met nog 12 rijders te gaan zeker van de 14e plaats
In de op een na laatse heat was het de beurt aan Maurice. Ook hij wist als eerste de eerste bocht in te gaan en heeft volgens mij ook bijna de hele heat op kop gelegen, misschien heel kortstondig 2e. Uiteindelijk wist hij de heat te winnen met 193 ronden. Van de overige 5 rijders uit die heat wist er maar 1 nog boven mij te eindigen, dus dat betekende een voorlopig 4e plaats voor mij en 1e plaats voor Maurice. Met nog 6 rijders te gaan Maurice dus zeker 7e en ik zeker 10e.
De laatste heat met de snelste kwalificeerders was heel close. 4 rijders wisten nog boven mij te eindigden waardoor ik dus op een 8e plaats eindigde. Maurice eindigde zelfs nog op de 4e plaats en Ton, die 2e werd in deze heat, eindigde ook 2e in de eindstand.

Na de prijsuitreiking ging Maurice nog een een heat karten samen met enkele van de Duitsers en daarna keerden we tevreden naar huis.

Rest me nog om iedereen te bedanken: de Duitse "collega's" en de Hvk-organisatie (al zullen zij dit niet lezen) voor de leuke dag, evenals Ton en Maurice, Bob voor de wedstrijdleiding, Paul Kessels, Speedy en Laurens voor het supporteren en last but not least Edje voor het perfect prepareren van de banden

Voor de uitslag zie hier

Voor foto's zie hier en hier