Was de vraag nog gaan we met Nascars, Canams of Transams rijden, het antwoord was: met alledrie
Voor de Nascars had ik gekozen voor Revell nl de 1967 Ford Fairlane (nr 17) van David Pearson en de 1967 Dodge Charger (nr 12) van Leeroy Yarbrough.
Voor de Canams de Slot-it Chaparral 2E van Jim Hall en de McLaren M8D van Dan Gurney.
Voor de Transams de Mercury Cougar van Dan Gurney en de Chevrolet Camaro van Dick Brown.
Omdat door PC problemen ik het Ultimate racer programma voor de telling niet aan het lopen kreeg, dan maar gekozen voor de eenvoudige mechanische rondeteller (ingebouwd in een baanstuk). Dit betekende dat er niet zoals bij Edje halverwege een heat van baan gewisseld kon worden. Daarom besloten om in iedere klasse iedereen tegen iedereen te laten rijden, om dit na de pauze te herhalen maar dan natuurlijk met de andere auto. Dit betekende ook dat er per klasse 12 races waren en dat keer 3 is 36, en dat iedereen 18 races in het totaal reed.
Ik zal jullie niet vermoeien met het beschrijven van alle race en de resultaten, dan wordt het ook onleesbaar. Feit is dat de auto's heel verschillende reageerden, maar ja iedereen had hier last van. Er waren nogal wat uitvliegers voor iedereen, maar Lars wist het beste met de "out of the box" auto's te rijden. Edje had hier wat meer moeite mee, Geert reed heel sterk en ik had gewoon mijn dag niet. Sommige auto's waren na 2 ronden alweer de grip kwijt, andere leken af en toe stroomprobleempjes te hebben. Maar ja zoals gezegd iedereen kreeg hier mee te maken. Uiteindelijk kwam Lars als winnaar uit de bus. Ik zelf eindigde als laatste (en dat op je eigen baan) maar dat mocht de pret niet drukken.
De uitslag:
1. Lars 817 punten
2. Edje 719 punten
3. Geert 668 punten
4. Paul 634 punten
Punten telling was weer volgens het gekende recept.
Na de races hebben we nog even wat getest met Slot-it Group C auto's en met NSR GT3's. Met de laatste reden Edje en Lars een 4.3, ik kwam op 4.4 maar inmiddels heb ik een 4.2 geklokt. De Slot-its waren ook tailhappy, maar de NSR's bewijzen maar weer eens een veel belovende klasse voor volgend jaar te worden. Voor beide klasses zal de 180 graden R3 kombocht wel vervangen worden door een vlakke bocht.
Oh ja, in de pauze natuurlijk een echt Amerikaanse versnapering: een broodje hamburger, die door mijn beide dochters bereid waren. Dank jullie wel meiden voor de hulp.
Een geslaagde middag dus, die denk ik wel voor herhaling vatbaar is. Edje, Lars en Geert, bedankt dat jullie geweest zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten